If the very thought Angkor was a Rhapsody, each Temple Complex will be a poem in itself. Each so different, yet so similar because each one is suffering the same fate. Read Shelley or Keats or the great India lov
er Rudyard Kipling or anyone else. The core idea remains the same – how to express deep human emotions such that good of humanity is progressed. I have yet to read a poem that means ill of us. Here at Angkor, it is poetry written in Sandstone and Laterite by great sages as poets who were men & women of deep wisdom; were sent by Him to this planet to help us minor mortals learn ways to lead our lives. Here is one opportunity with us, the men & women of a modern age to try and fathom that deep thought. Let us try to.
To that extent it might be well worth delving a little into the building materials used at Angkor for this poetry has been written in this language of stones. It might come in handy to a prospective student of this Academic discipline or a future pilgrim.
At Angkor, grey and pink sandstones have been used while laterite, which actually is soil before it meets the sun and air when it hardens into stoney material, has been used as such. Physically, both Sandstone as well as Laterite are porous materials and both have been used in building industry since beginning. Sandstone being the harder & heavier of the two. First, the sandstone.
Be it the main quadrangle of University of Sydney known as the Sandstone University or Angkor Wat, sandstone has been used extensively in buildings. So much so that the famous Sandstone statue Maria Immaculata by Fidelis Sporer, around 1770, Freiburg, Germany bears the same material as does a 17000 years old oil lamp found in the caves near Lascaux, France. Sandstone, thence has well established usage for sculpting besides a material for all the other building works.
Sandstone a sedimentary rock made of quartz, feldspar and lithic fragments, its most common cementing materials are silica and calcium carbonate, which are often derived either from dissolution or fro
m alteration of sand after it was buried. It is hard (hardness of 6-7 on the Mohs’ Scale) and the particle/grain size is 0.0625-to-2-millimetre. Some sandstones are resistant to weathering, yet are easy to work upon. This makes sandstone a common building and paving material and that exactly is the characteristic of sandstone which has been exploited at Angkor very well.
Laterite on the other hand is both a soil and a rock type, rich in iron and aluminium, and is commonly considered to have formed in hot and wet tropical areas, as obtaining around Angkor. Almost 40% of earth’s ground area is covered in laterite. Once hard, it acts like rock, is porous, light and easy to work upon and can be cut into brick like pieces. It is generally red & black in colour; red more predominantly available in free nature.
Found in the mountains about 40 kilometers from present Angkor Temples, sandstone and laterite were sourced to build these temples from those mountain plateau of Phnom Kulen (Mountain of the Lychees). It is however, interesting to learn that nearly thousand years later, neither laterite bricks have still lost their shape nor sandstone, its integrity.
Upon closer scrutiny one finds that almost in all the wall works around these temples a as also in the main Temples as sub-structure, laterite has been used at Angkor. Chief reason for that being that soil bearing capacity (SBC) of soil obtaining at Angkor might be such that any overloading with heavier sandstone would have led to differential settlement thereby damaging the main structures. Besides, the water table being high, laterite also serves another primary purpose of absorbing excess water thereby saving the main structures of its ill-effects. At places, however, one can still see differential settlement of the underlying soil, especially in walls wherever these are close to water line.
But all in all, those, who might not have possessed modern building technologies that we possess today, were well aware of these nuances. One can find elaborate mention of these aspects of building works in different books available on Temple construction in India. We must admire their wisdom & farsightedness, for our buildings only have a life span of, say, 75 years whereas those made by them are already nearly 1000 and counting.
CHINESE
它可能值得探討一下在吳哥使用的建築材料。它可能會派上用場的這個學術學科的未來學生或未來的朝聖者。
砂岩和紅土石都是多孔石，並且從開始就被用於建築工業。第一，砂岩。
無論是悉尼大學的主要四邊形，被稱為砂岩大學或吳哥窟，砂岩已廣泛用於建築物。這麼多，所以，著名的砂岩雕像瑪麗亞Immaculata由Fidelis Sporer，大約1770年，弗萊堡，德國擁有相同的材料，一個17000年的油燈在法國拉斯科附近的洞穴發現。砂岩，因此除了用於所有其他建築工程的材料外，還具有良好的用於雕刻的用途。
砂岩是由石英，長石和石英碎片組成的沉積岩，其最常見的膠結材料是二氧化矽和碳酸鈣，它們通常來自於埋藏後的砂的溶解或改變。它是硬的（莫氏標度上的硬度為6-7），顆粒/顆粒尺寸為0.0625至2毫米。一些砂岩耐風化，但容易工作。這使得砂岩成為普通的建築和鋪路材料，並且恰恰是在吳哥非常好地利用的砂岩的特徵。
紅土另一方面是土壤和岩石類型，富含鐵和鋁，並且通常被認為形成在熱和濕熱帶地區，如獲取在吳哥。幾乎40％的地球面積被紅土覆蓋。一旦硬，它像岩石一樣，多孔，輕便，易於操作，可以切成磚塊。它通常是紅色和黑色的;紅色更主要地在自由自然中可利用。
發現在山上大約40公里從現在吳哥寺廟，砂岩和紅土從這些山高原的湄公Kulen（荔枝山）採購來建造這些寺廟。然而，有趣的是，近一千年後，沒有紅土磚仍然失去了他們的形狀，砂岩，它的完整性。
經過仔細研究，發現幾乎在這些寺廟周圍的所有牆壁作品以及作為子結構的主要寺廟中，紅土在吳哥被使用。主要原因是，在吳哥取得的土壤的承載力（SBC）可能使得用較重砂岩的任何過載都會導致不均勻沉降，從而損壞主要結構。然而，在地方，仍然可以看到基礎土壤的不同沉降，特別是在這些接近水線的任何地方。
但總而言之，那些可能沒有擁有我們今天擁有的現代建築技術的人，都很清楚這些細微差別。人們可以在印度寺廟建築的不同書籍中詳細提及建築工作的這些方面。我們必須佩服他們的智慧和遠見，因為我們的建築物的壽命只有75年，而那些由他們製造的建築物已經近1000年了。
Il serait peut-être utile de faire un peu de recherches sur les matériaux de construction utilisés à Angkor. Il pourrait être utile pour un étudiant éventuel de cette discipline académique ou un futur pèlerin.
Le grès ainsi que la latérite sont des pierres poreuses et les deux ont été utilisés dans l'industrie de la construction depuis le début. Tout d'abord, le grès.
Que ce soit le quadrilatère principal de l'Université de Sydney connue sous le nom de l'Université de grès ou Angkor Wat, grès a été largement utilisé dans les bâtiments. Tant et si bien que la fameuse statue en grès Maria Immaculata de Fidelis Sporer, vers 1770, Fribourg, Allemagne, porte la même matière qu'une lampe à huile de 17000 ans trouvée dans les grottes près de Lascaux, en France. Grès, de là a bien établi l'usage de sculpter en plus d'un matériau pour toutes les autres travaux de construction.
Le grès est une roche sédimentaire faite de quartz, de feldspath et de fragments lithiques. Ses matériaux de cimentation les plus courants sont la silice et le carbonate de calcium, qui sont souvent dérivés de la dissolution ou de l'altération du sable après son enterrement. Il est dur (dureté de 6 à 7 sur l'échelle de Mohs) et la granulométrie des particules est de 0,0625 à 2 millimètres. Certains grès sont résistants aux intempéries, mais sont faciles à travailler sur. Cela fait du grès un bâtiment commun et des matériaux de pavage et qui est exactement la caractéristique du grès qui a été exploité à Angkor très bien.
La latérite d'autre part est à la fois un sol et un type de roche, riche en fer et en aluminium, et est généralement considéré comme ayant formé dans les zones tropicales chaudes et humides, comme l'obtention autour d'Angkor. Près de 40% de la surface terrestre de la terre est recouverte de latérite. Une fois dure, il agit comme le rocher, est poreux, léger et facile à travailler dessus et peut être coupé dans la brique comme des morceaux. Il est généralement rouge et noir de couleur; Rouge plus largement disponible en nature libre.
Trouvé dans les montagnes à environ 40 kilomètres des temples d'Angkor actuels, le grès et la latérite ont été achetés pour construire ces temples de ces plateaux de montagne de Phnom Kulen (Montagne des Lychees). Il est cependant intéressant d'apprendre que près de mille ans plus tard, ni briques de latérite n'ont encore perdu leur forme ni de grès, son intégrité.
Après un examen plus attentif, on constate que presque dans tous les travaux de mur autour de ces temples a comme aussi dans les principaux temples comme sous-structure, la latérite a été utilisé à Angkor. La principale raison en est que la capacité de stockage du sol à Angkor pourrait être telle que toute surcharge avec du grès plus lourd aurait entraîné un décalage différentiel, endommageant ainsi les structures principales. Cependant, à certains endroits, on peut encore observer un assainissement différentiel du sol sous-jacent, en particulier dans les murs où ils se trouvent à proximité de la ligne d'eau.
Mais dans l'ensemble, ceux qui n'avaient peut-être pas possédé les technologies de construction modernes que nous possédons aujourd'hui étaient bien conscients de ces nuances. On peut trouver une mention détaillée de ces aspects des travaux de construction dans différents livres disponibles sur la construction du temple en Inde. Nous devons admirer leur sagesse et leur clairvoyance, car nos bâtiments n'ont qu'une durée de vie de 75 ans, alors que ceux qui sont fabriqués par eux sont déjà près de 1000 et comptent.
JAPANESE
アンコールで使用されている建築材料を少し掘り下げる価値があるかもしれません。この学問分野の将来の学生や将来の巡礼者にとっては、役に立つかもしれません。
サンドストーンとラテライトは共に多孔質石であり、両者は当初から建築業界で使用されてきました。まず、砂岩。
それはサンドストーン大学またはアンコールワットとして知られているシドニー大学の主要な四角形であり、砂岩は建物で広く使用されています。フランスのLascaux近くの洞窟で見つかった17000年のオイルランプと同じように、ドイツのフライブルクにあるFidelis Sporerによる、有名な砂岩の像Maria Immaculataが1770年頃に、砂岩は、それ以来、他のすべての建築物のための材料のほかに彫刻のための十分に確立された使用法を持っています。
砂岩は石英、長石、砕屑物で作られた堆積岩であり、その最も一般的なセメント材料はシリカや炭酸カルシウムであり、砂が埋まった後の溶解や変質のいずれかに由来することが多い。それは硬く（モーススケールで6〜7の硬度）、粒子/粒子サイズは0.0625〜2ミリメートルです。いくつかの砂岩は耐候性であるが、作業が容易である。これにより、砂岩は共通の建物と舗装材となり、それはアンコールでよく利用されている砂岩の特徴です。
一方、ラテライトは、土壌と岩石の両方のタイプで鉄とアルミニウムが豊富で、熱帯雨林や熱帯雨林で形成されていると一般に考えられています。地上の約40％がラテライトで覆われています。一度堅いと、それは岩のように動作し、多孔質で、軽く、作業が容易であり、レンガのような断片に切断することができます。それは一般に赤と黒の色です。赤色は主に自然界で利用可能です。
現在のアンコール寺院から約40キロ離れた山にあり、砂岩とラテライトはプノンク・クーレン山脈の山からこれらの寺院を建てるために調達されました。しかし、およそ千年後、ラテライトの煉瓦はまだ形状や砂岩、その完全性を失っていません。
近くの調査では、これらの寺院の周りのすべての壁のほとんどがサブクォラムとしての主要な寺院と同様に、ラテライトがアンコールで使用されていることが分かります。
アンコール遺跡の土壌保有能力（SBC）が重い砂岩を伴う過負荷により差別的解決をもたらし、それによって主要構造物に損害を与えるような主な理由がある。しかし、場所によっては、下層の土壌の差別的解決が見られます。
しかし、今日私たちが所有している現代の建築技術を所有していなかった人たちは、このニュアンスを十分に認識していました。インドの寺院建設で利用可能なさまざまな本の建築作品のこれらの側面について、手の込んだ言及を見つけることができます。彼らの知恵と先見性には賞賛すべきです。私たちの建物は、例えば75年の寿命しか持たないのに対し、彼らの作った建物はすでに1000年近くもあるからです。
SPANISH
Puede valer la pena investigar un poco los materiales de construcción utilizados en Angkor. Podría ser útil para un estudiante potencial de esta disciplina Académica o un futuro peregrino.
Tanto la piedra arenisca, así como la laterita son piedras porosas y ambos se han utilizado en la industria de la construcción desde el comienzo. En primer lugar, la arenisca.
Ya sea el cuadrilátero principal de la Universidad de Sydney conocida como la Universidad de Arenisca o Angkor Wat, arenisca se ha utilizado ampliamente en los edificios. Tanto es así que la famosa estatua de piedra arenisca María Immaculata de Fidelis Sporer, alrededor de 1770, Freiburg, Alemania lleva el mismo material que una lámpara de aceite de 17000 años que se encuentra en las cuevas cerca de Lascaux, Francia. Arenisca, de ahí se ha establecido el uso de la escultura, además de un material para todos los otros trabajos de construcción.
Arenisca Una roca sedimentaria hecha de cuarzo, feldespato y fragmentos líticos, sus materiales de cementación más comunes son la sílice y el carbonato de calcio, que a menudo se derivan de la disolución o de la alteración de la arena después de que fue enterrado. Es duro (dureza de 6-7 en la Escala de Mohs) y el tamaño de partícula / grano es de 0,0625 a 2 milímetros. Algunas areniscas son resistentes a la intemperie, pero son fáciles de trabajar. Esto hace que la piedra arenisca sea un edificio común y un material de pavimentación y que sea exactamente la característica de la piedra arenisca que ha sido explotada en Angkor muy bien.
La laterita, por otra parte, es un suelo y un tipo de roca, ricos en hierro y aluminio, y se considera comúnmente que se han formado en las zonas tropicales calientes y húmedas, como la obtención alrededor de Angkor. Casi el 40% de la superficie terrestre está cubierta de laterita. Una vez duro, actúa como roca, es poroso, ligero y fácil de trabajar y puede ser cortado en ladrillo como piezas. Es generalmente rojo y negro en color; Rojo más predominantemente disponible en naturaleza libre.
Encontrado en las montañas cerca de 40 kilómetros de los actuales templos de Angkor, la piedra arenisca y la laterita se obtuvieron para construir estos templos de la meseta de la montaña de Phnom Kulen (Montaña de los Lichíes). Sin embargo, es interesante saber que casi mil años después, ni los ladrillos de laterita han perdido su forma ni su arenisca, su integridad.
En un escrutinio más cercano se encuentra que casi en todas las obras de la pared alrededor de estos templos como también en los principales templos como subestructura, la laterita se ha utilizado en Angkor. La principal razón para ello es que la capacidad de soporte del suelo en Angkor podría ser tal que cualquier sobrecarga con arenisca más pesada hubiera conducido a un asentamiento diferencial que dañaría las estructuras principales. En los lugares, sin embargo, todavía se puede ver el asentamiento diferencial del suelo subyacente, especialmente en las paredes dondequiera que estén cerca de la línea de agua.
Pero en definitiva, aquellos que no poseían las modernas tecnologías de construcción que poseemos hoy en día eran muy conscientes de estos matices. Uno puede encontrar mención elaborada de estos aspectos de las obras de construcción en diferentes libros disponibles sobre la construcción del templo en la India. Debemos admirar su sabiduría y visión de futuro, porque nuestros edificios sólo tienen una vida de, digamos, 75 años, mientras que los que hacen por ellos ya son casi 1000 y contando.
TAMIL
அது நன்றாக அங்கோர் உள்ள பயன்படுத்தப்படும் கட்டிட பொருட்கள் ஒரு சிறிய மூழ்குவது மதிப்புள்ள இருக்கலாம். இந்தக் கல்வி ஒழுக்கம் ஒரு வருங்கால மாணவர் அல்லது ஒரு எதிர்கால யாத்ரீக செய்ய கைக்குள் வரக்கூடும்.
இருவரும் மணற்கல் அத்துடன் செம்மை நுண்ணிய கற்கள் மற்றும் இரண்டும் தொடக்கத்தில் இருந்து கட்டி பயன்படுத்தப்பட்டு வருகின்றன. முதல், மணற்கல்.
அது மணற்கல் பல்கலைக்கழகம் அல்லது அங்கோர் வாட் என அழைக்கப்படும் சிட்னி பல்கலைக்கழக பிரதான குவாட்ரங்கிள் இருங்கள், மணற்கல் கட்டிடங்கள் விரிவாக பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது. இவ்வளவு பிரபலமான மணற்கல் சிலை Fidelis Sporer, சுற்றி 1770, பிரேய்பர்க், ஜெர்மனி, மரியா Immaculata என Lascaux, பிரான்ஸ் அருகில் குகைகளில் காணப்படும் ஒரு 17000 வயது எண்ணெய் விளக்கு இல்லை அதே பொருள் தாங்கியுள்ளது. மணற்கல், அங்கேயிருந்து நன்கு அனைத்து கட்டிட வேலை ஒரு பொருள் தவிர சிற்பங்களை நிறுவப்பட்டது பயன்பாடு உள்ளது.
குவார்ட்ஸ், பெல்ட்ஸ்பார் மற்றும் கல் சார்ந்த துண்டுகள் செய்யப்பட்ட ஒரு படிவப்பாறைகள் மணற்கல், அதன் மிகவும் பொதுவான உறுதிப்படுத்தின பொருட்கள் அது புதைக்கப்பட்டது பிறகு அடிக்கடி கலைக்கப்பட்டதிலிருந்து அல்லது மணல் மாற்றம் இருந்து ஒன்று பெறப்படும் சிலிக்கா மற்றும் கால்சியம் கார்பனேட், உள்ளன. அது கடினமாக உள்ளது (மோவின் 'அளவுகோலில் 6-7 கடினத்தன்மை) மற்றும் துகள் / தானிய அளவு 0.0625-க்கு 2 மில்லிமீட்டர் ஆகும். சில மணற்கற்கள் சூழ்நிலைச்சிதைவு எதிர்ப்பு, இன்னும் மீது வேலை செய்ய எளிதாக இருக்கும். இந்த மணற்கல் ஒரு பொதுவான கட்டிடம் மற்றும் வகுத்து பொருள் செய்கிறது என்று சரியாக நன்றாக அங்கோர் சுரண்டப்பட்ட வருகிறது மணற்கல் தன்மையாகும்.
மறுபுறம் செம்மை ஒரு மண் மற்றும் பாறை வகை, இரும்பு மற்றும் அலுமினிய நிறைந்த ஆகும், மற்றும் பொதுவாக அங்கோர் சுற்றி பெறுவதற்கு என, சூடான மற்றும் ஈரமான வெப்ப மண்டல பகுதிகளில் உருவானதாக கருதப்படுகிறது. பூமியின் தரையில் பகுதியில் கிட்டத்தட்ட 40% செம்மை மூடப்பட்டிருக்கும். கடின, அது ராக் போல் செயல்படுகிறது முறை,, நுண்ணிய ஒளி மற்றும் மீது வேலை எளிதானது மற்றும் துண்டுகள் போன்ற செங்கல் வெட்டப்பட்ட முடியும். இது பொதுவாக சிவப்பு மற்றும் நிறம் கருப்பு ஆகும்; இலவச இயற்கையில் மிகவும் பெரும்பான்மையாக கிடைக்க சிவப்பு.
மலைகள் தற்போதைய அங்கோர் கோயில்கள், மணற்கல் செம்மை இருந்து சுமார் 40 கிலோமீட்டர் ஃப்நாம் Kulen (Lychees மலை) அந்த மலை பீடபூமி இருந்து இந்த கோயில்கள் கட்ட தயாரிக்கப்படுகிறது செய்யப்பட்டனர் காணப்படும். இது கிட்டத்தட்ட ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, எந்த செம்மை செங்கற்கள் இன்னும் அவற்றின் வடிவம் அல்லது மணற்கல், அதன் நம்பகத்தன்மையை இழந்து விட்டார்கள் என்று அறிய சுவாரஸ்யமான, எனினும்.
நெருக்கமான மீளாய்வு கிட்டத்தட்ட அனைத்து சுவரில் இந்தக் கோவில்களை சுற்றி வேலை என்று ஒரு போன்ற துணை அமைப்பு போன்ற முக்கிய கோவில்களில் ஒன்று காண்கிறார் மீது, செம்மை அங்கோர் உள்ள பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது. என்று அங்கோர் உள்ள பெறுவதற்கு கனமான மணற்கல் எந்த ஓவர்லோடிங்கிலிருந்து அதன் மூலம் முக்கிய கட்டமைப்புகள் சேதப்படுத்தாமல் தீர்வு வேற்றுமைக்குரிய வழிவகுத்தது என்று போன்ற இருக்கலாம் மண் என்று மண் தாங்கும் திறனை (எஸ்பிசி) இருப்பது முக்கிய காரணம். இடங்களில், எனினும், ஒரு இன்னும் கீழுள்ள மணல் மாறுபட்ட தீர்வு, குறிப்பாக எங்கு இந்த தண்ணீர் வரி நெருக்கமாக இருக்கும் சுவர்களில் பார்க்க முடியும்.
ஆனால் அனைத்து இல், இன்று நாம் கொண்டிருக்கிற நவீன கட்டிடம் தொழில்நுட்பங்கள், பேய் இல்லை என்று அந்த, இந்த நுணுக்கங்களை நன்கு அறிந்திருந்தனர். ஒரு இந்தியாவில் கோயில் கட்டுமான கிடைக்கும் பல்வேறு புத்தகங்கள் படைப்புகள் கட்டி இந்த அம்சங்கள் விரிவான குறிப்பும் காணலாம். அவர்கள் மூலம் அந்த ஏற்கனவே கிட்டத்தட்ட 1000 மற்றும் எண்ணும் அதேசமயம் எங்கள் கட்டிடங்கள் மட்டும் 75 ஆண்டுகள், என்று, ஒரு ஆயுட்காலம் வேண்டும் நாம், அவர்களுடைய ஞானம் மற்றும் கையிலேயே பாராட்டத்தான் வேண்டும்.